การเลี้ยงดูเด็กกับการสั่งสอน

เด็กจะดีได้ ก็ต้องได้รับการเป็นตัวอย่างที่ดีจากพ่อแม่นั่นเอง...

การกระทำของผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นการพูด หรือการกระทำใดๆ ก็ตาม นั่นคือแบบอย่างของเด็ก และเด็กก็คือกระจกเงาของผู้ใหญ่เช่นกัน ดังนั้น ปัญหาของเด็กก็จะเป็นภาพสะท้อนของผู้ใหญ่ด้วย

ถ้าอยากให้ลูกรู้คุณค่าของชีวิต พ่อแม่ก็ต้องรู้จักคุณค่าของชีวิตก่อน ซึ่งสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับพ่อแม่ ก็คือ ลูก นั่นเอง พ่อแม่ควรเฝ้าดูลูก ดูชีวิต และหยุดคิดว่า ชีวิตคืออะไร

พ่อแม่สมัยนี้ มักจะให้ความสนใจในด้านการพัฒนาสติปัญญาของลูกมากเกินไป เหมือนเห็นว่าลูกเป็นเป้าหมายทางวิชาการมากกว่าการเลี้ยงดู ให้คุณค่าทางชีวิตอย่างมีความสุข ซึ่งพ่อแม่เข้าใจผิดว่าการเลี้ยงดูคือการสั่งสอน ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ลูกเป็นไปอย่างผิดๆ และส่งผลต่อเด็กทางด้านจิตใจค่ะ

การผลักดันเด็กจากทางบ้านรวมกับทางโรงเรียน ทำให้เด็กเกิดการต่อต้าน และไม่อยากที่จะเปิดใจรับฟังสิ่งต่างๆ จากพ่อแม่และครูอีกต่อไป เมื่อถึงตอนนั้น ผู้ที่ต้องร่วมรับผิดชอบต่อความทุกข์ของลูก ก็คือพ่อและแม่นั่นเอง

ดังนั้น การเลี้ยงดูเด็ก คือการปลูกฝังให้เด็กมีความเป็นคนมีจิตใจและอารมณ์ที่มั่นคง รู้จักปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมรอบตัว และมีปฏิกิริยาตอบสนองได้ดี สิ่งสำคัญที่สุด สำหรับเด็กปฐมวัย คือ หัวใจที่เปิดกว้าง และจินตนาการสร้างสรรค์อย่างเสรีค่ะ